Marko Hanželic
Vanaf de laatste race om het Formule 1-kampioenschap Istanbul Park Circuit het is negen jaar geleden en de koningin van de autosport wordt vergeleken met seizoen 2011 aanzienlijk veranderd. Maar de vraag is, hoeveel zijn raceauto's en technologieën in deze periode veranderd? De visuele verschillen zijn duidelijk, voornamelijk vanwege de regelwijzigingen. In 2020 zijn er bijvoorbeeld auto's breder en langer, met grotere vleugels, lagere neuzen en natuurlijk s "Hallo" boven de stuurhut.
Maar de verschillen gaan veel dieper, want zelfs een vluchtige blik onder de motorkap onthult hoeveel er in minder dan tien jaar is veranderd in de Formule 1.
Hoe is de motor veranderd sinds 2011?
Motoren zijn compleet veranderd. Ze gebruikten het in het seizoen 2011 2,4-liter V8-atmosferisch motoren die tot 18.000 tpm draaiden en 95 kilogram wogen. Toen al was er sprake van hybride krachtbronnen, aangezien de motor aan de eenheid was gekoppeld KERS, die een deel van de gebruikte kinetische energie bij het remmen terugwint.
Dit gaf de bestuurder extra 80 KM gedurende 6,7 seconden per ronde, die hij op een zelfgekozen tijd kon gebruiken. Bedankt naar KERS het maximale vermogen van de motoren verhoogd naar 815 pk.
Tegenwoordig ziet het hart van de Formule 1-races er totaal anders uit. Sinds de introductie van hybride reglementen in 2014 worden ze gebruikt in de F1 1,6-liter turbo V6-eenheden, die 145 kilogram wegen (minimumgewicht) en 15.000 omwentelingen per minuut halen.
Het maximale uitgangsvermogen is sindsdien aanzienlijk hoger vermogenseenheden (PU's) ze genereren ruim 100 pk meer dan de V8-motoren uit 2011. Tegelijkertijd zijn de PU's beduidend zuiniger. De krachtbron van 2020 presteert meer dan 50% thermisch rendement (hoeveelheid energie omgezet van brandstof in arbeid). In 2011 lag het thermisch rendement iets boven de dertig procent.
Meer vermogen, meer efficiëntie en meer gewicht zijn grotendeels het resultaat geavanceerd hybride systeem, die wordt gebruikt in de moderne Formule 1. Deze bestaat uit een energieopslag (ES), besturingselektronica (CE) en twee bronnen voor extra vermogen. Dan zijn er hier nog twee eenheden MGU-K in MGU-H, die de energie "oogsten" die vrijkomt bij het remmen en opwarmen van de motor, wat, net als KERS in het verleden, een extra stroomtoevoer mogelijk maakt in een bepaald tijdsinterval per ronde.
Moderne hybridesystemen verbeteren ook de rijeigenschappen van auto's, omdat het elektrische systeem vrijwel direct koppel beschikbaar kan maken. Hierdoor kan het zijn prestatiecurve van de motor met interne verbranding (interne verbrandingsmotor, kortweg ICE) consistenter, bijvoorbeeld bij het opschakelen.
De motoren van vandaag moeten ook veel zijn duurzamer: in 2011 waren er 19 races beschikbaar acht motoren op de auto. Tegenwoordig kunnen teams slechts een veel kleinere hoeveelheid PU-componenten gebruiken: drie verbrandingsmotoren, turbo's en MGU-H-units en twee MGU-K-units en besturingselektronica.
Niet zo voor de hand liggende verandering is in het gebied elektronische componenten. De technologie op dit gebied heeft zich de afgelopen tien jaar aanzienlijk ontwikkeld. Hoeveel de elektronica in auto's is veranderd, blijkt al uit de gegevens zelf. Tijdens het seizoen 2011 registreerde de F1-auto ongeveer 500 datakanalen. Auto's zijn tegen 2020 beperkt tot 1.500 supersnelle datakanalen en een paar duizend achtergrondkanalen.
Verhoogde datalogging heeft ook invloed hoeveelheid gegevens, die elke auto tijdens het raceweekend ophaalt. Op Grand Prix van Turkije 2011 In het weekend werd 18 GB per auto gegenereerd. Komend weekend zijn ze er bijna 70 GB.
Regelwijzigingen door de jaren heen hebben ertoe geleid dat de Formule 1-auto's van 2020 groter en breder zijn geworden. De lengte van het voertuig is nu meer dan 5.000 millimeter (in 2011 – 4.800 millimeter). Auto's van nu zijn ook breder: 2.000 millimeter tegenover 1.800 in 2011. Ze zijn ook zwaarder, mede doordat groter gewicht van hybride aandrijfeenheden. Wogen de auto's in 2011 nog 640 kilogram, dit jaar wogen ze dat ook 746 kilogram.
