Marko Hanželic
simulatoren niet meer weg te denken uit de autowereld. Dankzij hen komen de teams mee de baan op tot goed voorbereide racers, zonder realistisch een meter over zijn asfalt te rijden. Hoewel simulatoren tegenwoordig bijna volledig zijn de werkelijkheid simuleren, verschillen bestaan nog steeds.
Ze worden in dit verband vaak genoemd ontbrekende G-krachten, wat de simulator niet realistisch kan vastleggen in termen van de race-ervaring. Team coureur Williams, George Russelnoemt echter nog een factor die niet realistisch kan worden nagebootst in de simulator - angst.
"Je bent nergens bang voor in de simulator," zegt de 22-jarige. "Ik impliceer niet dat we constant bang zijn tijdens het rijden, maar het verschil is nog steeds duidelijk. Als je een fout maakt in de simulator, druk je op een knop, reset je het systeem en begin je opnieuw. In het echte racen is het allemaal niet zo eenvoudig - van volledig door elkaar geschud worden na zo'n gebeurtenis en dan doet je hele lichaam pijn, tot je monteurs hoofdpijn bezorgen als gevolg van de berg werk."
Simulators hebben nu een niveau bereikt waarop we ons kunnen aanpassen veel details. Vaak virtuele wereld niet meer los te zien van de echte wereld. Maar er zijn nog steeds gebieden waarop een goede simulatie verschilt van een minder goede, bijvoorbeeld in het veld simulaties van bandenslijtage.
"Banden simuleren is ongelooflijk moeilijk", benadrukt Russell. “Ze zijn ongelooflijk complex in hun temperatuurontwikkeling en hoe ze werken, hoe ze vervormen in hoeken en of de luchtdruk hoger of lager is. Dan zijn er verschillende mixen. Dit is ongelooflijk moeilijk te simuleren. Voor mij is dit het belangrijkste verschil tussen een superieure simulatie en een simulatie die minder goed is: het bandengedragsmodel."
