Peter mak
Kenners Formule 1 we weten dat hij dat was Nigel Mansell de eerste coureur die deelnam aan de openingsrace van het seizoen 1989 gebruikt halfautomatische transmissie in de raceauto waarvoor hij zich had aangemeld John Barnard. De besnorde Engelsman won de race, innovatie maar alle andere teams hebben het ook in hun raceauto's gekopieerd. Het is waar dat hij dat was Johannes Barnard de eerste die de moed heeft om te annuleren klassieke versnellingspook, in ruil voor peddels aan het stuur. Hiermee plukte hij ook alle glorie die daarbij kwam kijken, en toch heeft de grijsharige heer van nu er een belangrijke bijdrage aan geleverd Mauro Forghieri, die al jaren een soortgelijke oplossing test 1979, d.w.z. maar liefst tien jaar eerder, met Gilles Villeneuve op het pad v Fioran. Dus wat is het Furiën verhinderde de geregistreerde geschiedenis zelfs met een semi-automatische transmissie?
Voor het antwoord moeten we naar het jaar gaan 1979, die erin zat Formule 1 baanbrekend vanuit het oogpunt van gebruik turbo motoren. Renault, op wie was de enige weddenschap 1.5 liter turbomotor, aangekondigd met zes eerste plaatsen, vier podia en eerste overwinning dat turbo tijdperk staat op de deur te kloppen, waar ook enkele andere teams van op de hoogte waren. Hij was er ook bij Ferrari, daarom Mauro Forghieri Ik was al aan het nadenken over wat ik zou kunnen doen om de introductie van turbomotoren makkelijker te maken. Hij wist dat met implementatie van een turbomotor, zoals ze op dat moment wisten, zouden er grote vertragingen kunnen optreden reactievermogen van de motor, wat heel anders zou zijn dan de racer, ruw en fysiek een moeizame aanpak bij het schakelen. Een aanname die later vrij juist bleek te zijn.
Dat klopt Mauro bestudeerde met zijn team hoe een soort te ontwikkelen halfautomatische transmissie, wat de racer in staat zou stellen continu vasthouden stuurwiel bij gelijktijdig schakelen, wat ook de schakeltijd zou verkorten. Daarbij vertrouwden ze op een oplossing sequentiële versnellingsbak, die ze gebruikten race motorfietsen, waar ze voor zijn koppeling verplaatsing in schakelen gebruikte hydraulische cilinders. De gedachtegang klopte, maar de realisatie was verre van eenvoudig gezien het feit dat dat zo was elektronische ondersteuning het systeem staat in de kinderschoenen. Trouwens, dat waren ze controle mechanismen zwaar en groot, was het nodig om verder te ontwikkelen en te integreren de pomp op de versnellingsbak, wat zorgde voor een voldoende grote druk in hydraulisch systeem. Kortom, het was veel technische problemen en nog meer mogelijke antwoorden. Om vol te zijn, deed het team dit allemaal in het geheim, vanwege dit prototype Enzo Ferrari hij moet absoluut niets geweten hebben. Commandant hij wilde nooit in het donker ronddwalen en Mauro hij wist dat hij dergelijke tests niet zou toestaan geld en tijd besteden.
De jongens daarentegen waren binnen technisch team allemaal enthousiast over de oplossing. Hij werd gekozen als testmuilezel Ferrari312T3, waarin ze, met enig geduld, zojuist de componenten van de nieuwe oplossing hebben ingevoegd. Dat had ze niet voorzien handvatten van het stuur versnellingsbak, maar twee knoppen op het stuur. Met de ene zette hij de racer in de versnelling en met de andere schakelde hij tussen versnellingen. Dat het om gaat prototype in de beginfase, eveneens bevestigd elektrische draden om commando's te verzenden tussen de knoppen en de besturingseenheid, die uit de stangen van het stuur steekt. Ferrari, of beter gezegd Forghieri halfautomatische transmissie, zo is het op een zomerse dag van het jaar 1979, debuteerde op de baan in Fioran, en de eer ging Naar Gilles Villenueve. Canadees racer, reed hij zonder grote problemen 100 ronden, en de rondetijden waren gemiddeld iets beter dan die met de conventionele versnellingsbak, waar ze voorstander van was door Mauro Forghieri goed nieuws en bevestiging van de geldigheid van het idee.
Gilles Villeneuve, wat altijd is geweest direct en eerlijk in zijn verklaringen, nadat hij uit de racewagen stapte en zijn helm afzette, Mauro gezegd: "De transmissie werkt, maar ik maak me grote zorgen over al die draden bij het stuur. Begrijp me niet verkeerd, maar ik zou deze versnellingsbak niet willen gebruiken en er liever met Ferrari over praten.” Hij ging echt naar Enza Ferrari en legde hem uit dat hij niet in een racewagen kan rijden en in elke ronde kan bedenken wanneer iets hem zal door elkaar schudden. Ferrari, die, zoals gezegd, al op zichzelf stond wars van dergelijke innovaties, stapte op van Villenueve kant en de ontwikkeling van innovaties moesten stoppen en wachten op gunstigere omstandigheden.
Danes vergeven zegt: "We zouden nooit racen met de configuratie die het prototype had, alle elektrische draden zouden worden beschermd en natuurlijk zou er geen enkele uit het stuur steken, maar Enzo Ferrari beloofde Gilles dat hij daarmee niet de baan op hoefde' devil', dus stopten we de zaak in een la totdat John Barnard het in 1988 aan het licht bracht."
