Test: MINI Cooper S 5-deurs: een grappenmaker met meerwaarde

Hoewel de Cooper, zelfs in de vijfdeursversie, niet tot de ruimste auto's in het segment behoort, noch tot de goedkoopste, is het zonder twijfel een van de meest – zo niet de meest – interessante auto's in zijn klasse.

Met elke generatie blijft de Mini Cooper trouw aan het iconische recept uit 1959, toen de Cooper voor het eerst het levenslicht zag. Het recept is in principe vrij eenvoudig: een hoekige vorm met tamelijk ronde randen en ronde koplampen. De voorkant van de auto is ten opzichte van zijn voorganger vrijwel ongewijzigd gebleven. De grootste vernieuwing is de herziene vormgeving van de koplampen, die nu twee nieuwe ledstrips bevat. Hiermee kan de bestuurder kiezen uit drie verschillende lichtsignaturen voor de koplampen. De auto knippert zelfs als je hem ontgrendelt – schattig! Het laatste onderdeel, dat geheel opnieuw is ontworpen, kreeg kritiek van veel Mini-liefhebbers, maar ik moet toegeven dat ik er tijdens het testen toch wel van ben gaan houden. Vorm zelf uw mening, maar feit blijft dat de nieuwe koplampen vanwege hun scherpere vorm mogelijk iets minder in lijn liggen met de rest van de exterieure elementen. Omdat ze uit meerdere afzonderlijke LED's bestaan, zijn de grafische weergaven ook instelbaar. Ons testvoertuig was bovendien uitgerust met het JCW-pakket, dat de auto met talloze accessoires een uitgesproken sportief karakter geeft. Denk aan rode graphics op de motorkap, een achterspoiler en diffuser, een rood getint dak en rode spiegels en een hoekiger, krachtiger radiatorrooster.

Vanaf het moment dat u in de Cooper stapt, wordt het duidelijk dat Mini er alles aan heeft gedaan om iets compleet anders te creëren. Iedereen die tijdens de testperiode in de Cooper zat, werd als eerste getroffen door het grote, ronde, centrale display van 9,4 inch. Daarmee worden vrijwel alle functies van de auto bestuurd - en dat zijn er nogal wat. Het scherm heeft een extreem hoge resolutie dankzij de OLED-technologie en de interface is grotendeels gebaseerd op het iDrive-systeem van BMW. Het duurt dan ook even voordat de bestuurder er optimaal gebruik van kan maken. Het wennen zal nog een stuk ingewikkelder worden door het feit dat de bestuurder niet langer een klassiek instrumentenpaneel voor zich heeft, maar dat het bovenste deel van het centrale scherm deze rol vervult. Ook het projectiescherm, dat tot de optionele uitrusting behoort, helpt hem daar in ieder geval gedeeltelijk bij. In de praktijk blijkt dat de bestuurder het meest gebruikmaakt van het projectiescherm, omdat het middelste scherm iets te ver buiten het gezichtsveld van de bestuurder staat. Wat we ook vervelend vonden, is dat de toerenteller alleen in de Go-Kart-modus wordt weergegeven en dat dit niet eens standaard is ingesteld. Het interieur wordt bovendien gecompleteerd door interessante schakelaars onder het scherm. Door hun tastbaarheid en vorm zijn deze schakelaars een duidelijke verwijzing naar de auto's uit het verleden. We stoorden ons aan het ietwat overmatige gebruik van hard plastic, vooral op de deuren en de middenconsole, maar Mini compenseerde dit tenminste gedeeltelijk met een overvloed aan textielmaterialen op de deuren en het dashboard. Hoewel de gebruikte materialen wat ondermaats zijn, is het duidelijk dat Mini buitengewoon veel aandacht heeft besteed aan het interieurontwerp. Ik kan de hele dag door de specialiteiten opnoemen die ze aanbieden.

Omdat het hier om een ​​vijfdeurs Cooper gaat, is het goed om nog wat meer aandacht te besteden aan de bruikbaarheid. Dat is immers de reden waarom een ​​koper voor zo'n model graag duizend euro meer betaalt. Ondanks het extra paar deuren is de Cooper nog steeds een Cooper. Verwacht dus geen ruimtewonderen. Op de achterbank is er voldoende hoofdruimte, maar voor volwassenen van gemiddelde lengte is er al snel geen beenruimte (of beter gezegd, voetenruimte) meer. Het is ook de moeite waard om te weten dat de vijfdeurs Cooper, in tegenstelling tot het driedeursmodel, is geregistreerd voor vijf personen. Het zal echter lastig zijn om drie kinderen op de achterbank te proppen. Volwassenen? Vergeet het maar. De kofferbak is met 275 liter 65 liter groter dan die van het driedeursmodel, maar ligt nog steeds iets onder het gemiddelde in dit segment. Dat bleek geen probleem te zijn, aangezien de vorm van de kofferbakopening goed is en de laaddrempel niet te hoog is.

Niet alleen het exterieur van de Cooper is sportief, ook de rijeigenschappen doen een beetje denken aan sportiviteit. Het testexemplaar werd aangedreven door de tweeliter viercilinder turbomotor van BMW, die met zijn 204 pk meer dan behoorlijke prestaties levert, en het sportieve karakter komt ook tot uiting in het aangename geluid. De kracht wordt via een zeventraps automatische transmissie met dubbele koppeling naar de voorwielen overgebracht. Deze transmissie werkt vooral volgens het principe "alsof ik er niet ben". Pas bij wat stelligere commando's op het rechterpedaal laat de auto zijn grillige kant zien en duurt het even voordat hij te veel nadenkt, vooral in de normale rijmodus (Core). Pas als we overschakelen naar de Go-Kart-modus, verbetert de respons iets. Als we de versnellingspook in stand S zetten, neemt de respons nog verder toe, maar dan wordt het schakelen zo agressief dat het alleen geschikt is voor serieus dynamisch rijden. Ook het spelen met sportmodi verhoogt het verbruik aanzienlijk. Tijdens onze test behaalden we 8,8 liter per honderd kilometer, maar een groot deel van de rit was dynamisch rijden op regionale wegen - in werkelijkheid kan het cijfer twee liter per honderd kilometer lager liggen.

Het klopt dat compacte auto's over het algemeen thuishoren in de stad, maar de Cooper voelt zich het meest thuis op bochtige wegen. Dankzij de extreem stevige vering geniet u veel meer van bochtige wegen dan in de stad of zelfs op de snelweg. De korte wielbasis en de stevige, precieze vering zorgen er in combinatie met het directe stuurmechanisme voor dat er sprake is van echte poëzie in bochten, vooral in de Go-Kart-modus, waarin het stuurmechanisme nog directer wordt en de motor nog sneller reageert. Dynamisch rijplezier is dus gegarandeerd, maar houd er rekening mee dat de lichte achterkant bij serieuze belasting de auto instabiel kan maken en dat de korte wielbasis de auto wat lastiger te besturen maakt. Gelukkig geeft het stuurmechanisme voldoende feedback, zodat de bestuurder op tijd kan reageren. Dezelfde factoren die ik eerder al prees als essentieel voor een uitstekende wegligging op bochtige wegen, vormen nu een probleem. Namelijk, juist door de stugge vering en de korte wielbasis rijdt de Cooper in de stad wat minder prettig dan we zouden willen en op de snelweg is de rit wat te stuiterig - in de letterlijke zin van het woord. De Cooper S met JCW-pakket is daarom geschikt voor diegenen onder ons die dynamischer zijn ingesteld en graag rijden.

Kortom, de Mini Cooper S is in de vijfdeursuitvoering iets nuttiger dan de reguliere driedeurs Cooper, maar beschikt tegelijkertijd over dezelfde voordelen en bewijst dat anders zijn vaak loont. Maar anders zijn hoeft natuurlijk niet per se goedkoop te zijn: de basisuitvoering Cooper S vijfdeurs kost € 33.150,-, terwijl ons testmodel met vrijwel alle denkbare uitrustingen net geen € 46,- kost. Dat is, om het zachtjes uit te drukken, een enorm bedrag voor een auto in het B-compactsegment. Maar bekijken we het eens vanuit een andere hoek, dan zien we dat de Cooper over vrijwel alle uitrusting beschikt die grotere (en ook duurdere) auto's ook hebben, en dat hij tegelijkertijd een glimlach op je gezicht kan toveren van oor tot oor.

TECHNISCHE INFORMATIE

PRIJZEN

Bekijk dit bericht op Instagram

Een bericht gedeeld door VMax.si (@vmaxsi)